Evet biraz ürkütücü bir başlık attığımın farkındayım ama iki haftadır ruh halim bu başlık gibiydi. Neden mi?
Efendim, Alaz'ın büyümesi ıvır zıvır ve oyuncaklarının artması, bunun yanı sıra artık beşiğinde yatmak istememesi, ayrıca dergiler, dikiş makinesi ekipmanlarının, kumaşların, ayakkabı ve giysilerin gün geçtikçe çoğalması evde yaşam alanımızı daraltmaya başlamıştı.
Hâl böyle olunca etraf çabuk dağılmaya, dolaplar tıka basa doldurulmaya ve sürekli bir yerleri değiştirerek kendimize yaşam alanı açmaya çalışıyorduk. Tabi ki bu tarz olaylar gün içersinde daha çok yorulmama ve hiçbir şeye verimli vakit ayıramamaya neden oldu.
Peki, Sonra Ne Mi Oldu ???
Tabir-i Caizse "Bana Geldiler."
Bu işin kesin çözümü, bütün evde ki eşyaları gözden geçirmekle hallolacağına kanat getirdik. Pinterest ve çesitli bloglardan, ev organizesi hakkında yeterli araştırma yaptıktan sonra işe koyulduk.
İlk başta Alaz'ın dolabını değiştirip daha kullanışlı bir dolap aldık. Beşiğini iptal ettik ve normal bir yatak koyduk. Oyuncak ve ıvır zıvırları için taşınabilir ve temizlenebilir sepetler aldık.
Ayakkabı ve montlarımız için de evde bir işe yaramayan portmantoyu değiştirip kapsamlı bir dolap koyduk.
Sıra geldi "detoks" olayına.
Giymediğimiz ne kadar kıyafet varsa tek tek baktık. Bir kısmını ihtiyaç sahibine verdik bir kısmını attık. Aynı işlemi ayakkabı, dergi, kutu, oyuncak, ilaçlar vs. içinde yaptık.
Küçük organizer kutular, dolap ve ayakkabı düzenleyicileri, pratik raf üniteleri, çeşitli ebatlarda kutular ve askılar kullanarak da evde baya bir yer açtık. Sonuç mükemmel.
İki haftanın sonunda rahat ve pratik bir ev düzeni oldu.
Ama bu kadar yorulup emek harcamak ne yazık ki beni mutlu etmedi. Biz ki tasarrufu görerek ve bilerek büyümüş bir toplumuz ne zaman bu kadar israfçı ve tüketim delisi olduk bilmiyorum. Aldıklarıma ve giymeyip verdiğim kıyafetlere bakınca resmen kendimden utandım. Resmen birşeylerin kölesi olduğumuzu düşünmeye başladım.
Artık gerçekten ihtiyaç için mi alışveriş yapıyoruz.
Madem popüler kültür yüzündense, ve popüler kültürün dilinden cevap vereceksem eğer. Neden "Amelie" gibi ufak şeyler ile mutlu olmak yerine tüketim canavarı "Carrie Bradshaw" gibi oluyoruz veya olmaya çalışıyoruz.
Neden Hep Daha Fazlası ???
