Evet son zamanlarda, blogda dahil pek çok şeye vakit ayıramıyorum. Yapmak istediklerim sadece aklımda kalmaya başladı. Bazen niyetlenip yapmak istesem bile kendimde o enerjiyi çoğu zaman bulamıyorum. Özellikle son bir iki aydır postlarımdaki azalma belki dikkatinizi çekmiştir.
Peki neden mi böyle bir döneme girdim?
Alaz, bir hafta sonra tam 2 yaşında olacak. Açıkçası ne ara büyüdü hala aklım almıyor. Daha mutlu, sağlıklı, huzurlu yıllar görmesi en büyük temennim.
2 yaşında olmasının verdiği coşkuyla birlikte, bebeklikten çocukluğa hızlı bir geçiş yaptık. Artık kolay kolay ikna olmuyor, bir şeyi istediğinde derdini ağlayarak anlatıyor, olmayınca da kendini yerlere atıyor. Tabi bu kadar huysuzluğun yanına duracell pili takmış tavşan misali enerji patlaması olunca degil yapmak istediklerime vakit ayırmak, bazen zaruri işlere bile vakit ayırmıyorum. Eğer ki gece çok sık kalkıp doğru düzgün uyumadıysa güne 1-0 yenik başlamış oluyorum.
Hal böyle olunca günün nasıl geçip bittiğini bile anlamak da zorlanıyorum. Evet bugünlerde elbette geçecek biliyorum. Ama bazen insan cama çıkıp avazı çıktığı kadar bağırmak istemiyor degil. :)
0 yorum :
Yorum Gönder