Bir haftadan fazla bir süredir pek blogla ilgilenemedim. Eşimin dedesinin vefatı ve üstüne benim rahatsızlanmam bunun başlıca sebebi. Ama artık yavaş yavaş çok sevdiğim bloguma dönüş yapmaya başladım.
Geçen hafta Ankara'da, çok sevdiğimiz arkadaşlarımızı ziyarete gitmiştik. Ankara'ya gitmişken Anıtkabir'i ziyaret etmeden olmaz diye düşündük. Alaz'ın da ilk Anıtkabir ziyaretini gerçekleştirmiş olduk böylelikle. Alaz'ın aklı yavaş yavaş ermeye başladığına göre Anıtkabir ziyaretlerimizi sıklaştırmaya karar verdik.
Bu sıralar Alaz'ı emzirmeden kestiğim bir dönemdeyiz. Ben her ne kadar erken bıraktırmak istemiş olsam da, doktorumuz bu zamana kadar devam etmemi söylemişti. Açıkçası ilk bıraktırmaya niyetlendiğim zaman huysuzlaşacak diye çok tedirgin olmuştum. Ama korktuğum gibi olmadı. Hiç bir sıkıntı yaşamadım. Sanırım bunda yazdan beri gündüz emzirme olayından vazgeçmemin etkisi büyük.
Kara kış yüzünü göstermeye başladı. Hava güneşli bile olsa soğuklar kendini hissettiriyor. Hâl böyle olunca salgın hastalıklar da baş göstermeye başladı. Kapalı ve kalabalık mekanlardan olabildiğince uzak durmaya çalışıyoruz.
Evde ektiğim tohumlar minik minik filizlenmeye başladı. Umarım yaza kadar kocaman olup çiceklenirler.
Artık mümkün değil bebek arabasında uyumuyor. Şu sıralar yer mekan farketmez kucakta bu şekilde sızmak en çok yaptığımız şey. Umarım bu dönemi de atlatırız.
Anıtkabir'den severek aldığım ve kolumdan çıkarmak istemediğim bir saatim oldu artık. Son zamanlar da takmaktan keyif aldığım nadir aksesuarlardan biri.
0 yorum :
Yorum Gönder