Aslında bu postu ben yazmadım. Tesadüfen farkettiğim oldukça içten ve güzel bir post olduğunu görünce paylaşmak istedim.
Kesinlikle desteklediğimi söyleyebilirim.
Evet evet sen!
Canımın içi, iki gözüm, kelamımın alıcısı, hayalime ortak!
Ya da sen canım blogger arkadaşım!
Çok mu zor iki satır yorum bırakmak?
Ne zaman kendimizden ve birbirimizden bu kadar uzaklaştık?
Ne oldu da bize başlarda sonsuz desteklerken şimdi bir küser olduk?
Bu bir yorum dilenciliği değildir yalnız bunu belirteyim!
Ama bir gerçek var ki bloglar yorumlar sayesinde gelişir, büyür, olgunlaşır!
Hatalı olabilirim, beğenmiyor olabilirsin, sevmiyor da olabilirsin..
Ama bunu bana yaz ki "hoolleeeyy en bi harika benim" modunda olanlardan sıyrılabileyim..
Evet ben en bi harika yazar değilim! Belki biraz Türkçe'm de kıttır. Ya da sana sıkıcı gelir anlatımım ama bunu bana yaz!
Ürünü anlatıyorum, sana farklı yönleri varsa yaz!
Çok mu beğendin yaz!
Bayılıp bunaldın mı yaz!
Yoksa hepimiz kendimizi tekrar edeceğiz sıklıkla..
Yorumdan kastım "aaayyyiii cııınnııımm" yaz değil elbet.
Bırakalım artık "o beni oraya çağırmadı, bu bana yamuk yaptı" triplerini, bir sıyrılalım bundan..
Burası hepimizin şahsi arka bahçesi, elbette dilediğimizi atar tutarız ama birbirimizden esirgediğimiz 2 satıra ne oldu da gitti bizden?
Hepimiz biliyoruz birbirimizi gizli gizli okuyup burun kıvırdığımızı, gelin yapmayalım bunu, açık olalım, kendimiz olalım!
Ha yazılanlar gerçekten ilgini çekmiyordur anlarım ama düşünceye bu kadar balta vurulan bir ülkede sen benden düşüncelerini ne olur esirgeme ki ben nefes aldığımı bileyim!
Canım okuyucu, yaz kurban olayım yaz! Sen olmazsan ben zaten olamam!
Beni ben yapan sensin, senin yorumların!
Hadi iki gözüm öpüyorum çok, bana yaz...
Sevgilerimle
Bu yazıyı, yukarıda ki blogger arkadaşlarımızın linklerini belirterek ve kendilerine haber vererek yayınlayabilirsiniz.
0 yorum :
Yorum Gönder