Dün, Atamızı her yıl olduğu gibi bu sene de saygıyla andık. Bu hassas günlerde, bizlere ışık tutan ilkeleri ile her zaman yanımızda olduğunu biliyoruz.
Bugünlerde, Alaz'da iştahsızlık başladı. Sebebini tam olarak bilmiyorum ama bazı zamanlar ağzına bir lokma bile koymak istemiyor. Hâl böyle olunca bende de ne iştah ne de enerji kalıyor. Tabi ki Allah daha kötüsünü vermesin. Ama bir kaşık bile fazladan bir şey yemesi beni çok sevindirip mutlu olmama yetebiliyor.
Alaz'ın beslenmesinde şu sıralar, yedirmeyi en çok sevdiğim ev tarhanası diyebilirim.
Her sene sağolsun teyzem muhakkak tarhana yapar gönderir. Artık bebek ve çocuk oranı artınca acısız ve daha az tuzlu tarhanalar yapmaya başladı. Bazen et veya tavuk suyu ile bazen de başka bir sebze ile birlikte yedirmeye çalışıyorum. Aklımda tahinle karıştırıp yedirmek var ama henuz denemedim.
Son zamanlarda Alaz bizleri taklit etmeye ve biz ne yapıyorsak aynısını yapmaya çalışıyor. Babasını araba kullanırken o kadar çok izledi ki sanırım artık kendi kullanmaya karar verdi. :) Şaka bir yana ışıklı, sesli ve düğmeli nesneler daha çok ilgisini çekiyor. Ama bunlar hiçbir zaman kendi oyuncakları olmuyor. Sanırım artık herşeyi merak etme dönemi başladı.
Tutunarak yürüme çalışmalarına devam ediyoruz. 10 aylıkken emeklemeye başlayınca, emeklemek daha kolayına geldi diyebilirim. Şimdilik yürüme isteği yerine bacak kaslarını güçlendirme çalışmaları olarak devam ediyor.
Aklımda yeni DIY çalışmaları var. Ama bir türlü zaman ayırıp daha başlayamadım. Sanırım Alaz'ın gece kalkmaları biraz daha azalırsa kendimi enerji dolu hissedeceğim.
Sokakta yürürken ilginç bulduğumuz durumlarla karşılaşabiliyoruz. Mesela, bu simit satan kişi, çok renkli bir insan olmalı ki simit arabasını leopar desenli kağıtla kaplamış.
0 yorum :
Yorum Gönder