Dün akşam bir yılbaşı geleneği olarak pek çok evde yemekler yapıldı, sofralar kuruldu,yılbaşı ağaçlarının yanıp sönen ışıkları yakıldı, televizyonda eğlence programları açıldı, fotoğraflar çekildi, yılbaşı şapka ve maskeleri takıldı, hediyeler açıldı, eş dost akraba ile kadehler tokuşturuldu,piyango çıkarsa ümidiyle hayaller kuruldu, gülünüp eğlenildi. Kimimiz de bir değişiklik olsun diye yılbaşı programı olan mekanlara gitti, eğlendi, hopladı, zıpladı. Sonunda da ondan geriye doğru sayıldı, iyi dilekler sıralandı, öpüşüldü ve yeni bir yıla girildi.
Bizim evde de tabiki farklı bir şey olmadı. Geçmek bilmeyen viral enfeksiyonumuz nedeniyle üzerimizde halsizlik vardı ama yine de yukarda yazdığım yılbaşında yapılanlar sıralamasına uymaya çalıştık.:)
Çocukken yılbaşı akşamlarını iple çeker, yeni yıla girdiğimiz anda çok heyecanlanırdım. Büyüyünce ve yaş ilerleyince o kadar önemsememeye başladım. Hele ki hem okuyup, hem çalıştığım dönemde, değil eğlenmek iki lokma bir şey yiyip uyuduğumu hatırlarım.
Ama nedense Alaz doğduğu için midir bilmiyorum bu tarz şeyleri biraz daha önemsemeye başladım. Sanırım çocukluğumuzda yaşadığımız heyecanı onun da yaşamasını istiyorum. Ne de olsa her şey çocukken güzeldir. Gerçi şu anda bir şey anlamıyor ama bizim ve onun için ısınma turları olmuş olur diye düşündüm.
O yüzden, yemekler hazırlandı, profosyonel olmasada sofra kurulup süslendi, Alaz'a artık tabak çıkarıldı yanına kaşık kondu.(geçen yılbaşı 2 aylıktı ve ana kucağında yatıyordu sadece.)
Evde en sevilen zencefilli kurabiyeden yapıldı ve bizim de Türkiye standartlarına uygun olarak yılbaşı akşamı programımız başladı.
Biraz oyun, biraz pasta, biraz hoplama zıplama derken saat 10'da Alaz için yılbaşı bitti. Uyku ağır basınca da yatağına yatırdım. Hâl böyle olunca biz hasta, uykusuz ve yorgun ebeveynler olarak iyi dileklerimizle birlikte yeni yıla girdik.
Umarım güzel bir yıl olur. Umarım bu yılda saglik, mutluluk ve huzur bizleri bırakmaz.
0 yorum :
Yorum Gönder