Bugünlerde, Alaz'ın yürümek isteyip de yürüyememe, bir yere ulaşmak isteyip de ulaşamama çabaları ile günlerimiz geçiyor. Alaz yeni yeni emeklemeye başlamışken, ne kadar tehlikeli bölge varsa mıknatıs gibi çekmeye başladı. Nerede priz, sivri köşe, çekmece ve kablo varsa en büyük eğlencesi onlara ulaşmak oldu. Tabi bizim içinde en büyük stres kaynağı. Başına birşey gelmesin diye eşimle radar gibi olduk.
Sanırım bütün bebeklerde aynı durum söz konusu. Doktorumuzun, bacak kaslarının gelişimi açısından yürüteç tavsiye etmemesi üzerine, bu sonsuz yürümeye çalışma döngüsünde Alaz'ı biraz olsun rahatlatmak için yeni adım arabası aldık.
Eşimle o kadar çabuk aldık ki, sağlam olduğuna kanaat getirip kraft'ın ilk adım arabasını alıp dükkandan çıktık.
Alaz, ilk başta pek performans sergileyemedi ama bir kaç hafta için de hem oynamayı, hem de arabayı yürütmeyi çok sevdi diyebilirim. Tabi ki ilk adım arabası damacana, koltuk, dolap gibi ev eşyalarına tırmanma isteğini köreltmedi ama en azından bir taraftan oyun oynayıp, bir taraftan da adım atma konusunda pratik yapmaya başladı.
Sonuç itibari ile alırken pişman olmadığım ürünler arasında yerini aldı. Umarım bugünleri tez vakitte ve kazasız belasız atlatırız.
0 yorum :
Yorum Gönder